Getuigenis van Kirsten, mama van 3
Tijdens de zwangerschap van mijn oudste zoon had ik helemaal nergens last van. Ik zat boven op een roze wolk en ik heb altijd vertrouwen gehad in mijn eigen lichaam en de ondersteuning van de medische wetenschap. Mijn oudste zoon kwam ter wereld als een gezonde brok van 4.350 kg. De bevalling was zo vlot mogelijk gegaan en ik recupereerde volgens mij ook best snel. De gynaecoloog raadde me sterk aan om postnatale kinetherapie te volgen. Zeker, zo spoorde ze me aan, omdat mijn zoontje zo een “zware” baby was bij de geboorte. Mijn eerste kinesiste, een zeer gepassioneerde vrouw, verduidelijkte het belang van bekkenbodemspieroefening en en het werd me inderdaad snel duidelijk bij het uitoefenen van bepaalde oefeningen dat bepaalde spieren volledig verdwenen leken te zijn. Als een sportieve jonge vrouw was dat best confronterend. Ik was dus zeer gedreven om terug fit te geraken.
Zelf preventief oefeningen starten
Mijn tweede zwangerschap volgde redelijk snel na de eerste. Mijn zoontje was 9 maanden toen ik terug zwanger was van onze dochter. Weer een brokje van 4 kg. Hoewel ik tussendoor volop terug aan het sporten was, vond ik het toch weer belangrijk om na de bevalling van mijn dochter mijn oefening terug goed te doen. Wel een beetje uitdagender, want ja er zijn dan 2 kleine kindjes die je energie opslorpen. Maar ik was toch vastbesloten om nu “het werk” te doen om er hopelijk later de vruchten van te plukken. Ik wil absoluut vermijden dat er later verzakkingen optreden of dat ik bijvoorbeeld last krijg van urine- en/of stoelgangverlies.
Het was pas tijdens mijn recente 3de zwangerschap dat ik toch last begon te krijgen van mijn bekken. Drie zwangerschappen op vier jaar tijd vraagt best veel van je lichaam. Na de zwangerschap van mijn tweede zoontje en mede omdat ik tijdens mijn zwangerschap echt wel pijn had, wilde ik graag bekijken wat de “schade” was. Na de consulatie bij de bekkenbodemkinesitherapeut in het UZA ben ik ontzettend veel te weten gekomen over hoe alles samenhangt rond die bekkenbodem en wat het belang is van postnatale oefeningen. Ik moet eerlijk zeggen dat ik erg positief onder de indruk was van de uitvoerigheid van het bekkenbodemonderzoek.
Taboe doorbreken en praten
Bij mij viel het al bij al goed mee. Ik probeer nog steeds oefeningen te doen en de tips in de praktijk te brengen. Ik weet dus nu waarom mijn moeder haar benen kruist als ze niest en ik probeer er ook met vriendinnen en (schoon)zusjes zo taboeloos over te praten. Want de taboesfeer remt een goede aanpak... Het is belangrijk om te weten dat heel veel vrouwen last hebben van bijvoorbeeld urineverlies tijdens of na de zwangerschappen maar dat je er vaak met de nodige oefeningen toch wel iets aan kunt doen. Ik hoop dus dat ik mede door het bekkenbodemconsult en de voorgeschreven oefeningen een fitte moeder kan blijven die lekker met haar kinderen kan springen op de trampoline, zonder dat ik enig urineverlies heb.
